بازی محلی
مؤلف: صدیقه هاشمی
جلد اول، ویراست دوم
این بازی با شیغی (بُجول، قاپ) انجام می‌شود که استخوان مکعب‌شکل مفصل پای گوسفند است. اجرای بازی به این نحو است که ابتدا دایره‌ای به قطر ۵۰ سانتی‌متر یا بیشتر روی زمین رسم می‌کنند و بعد شیغی‌ها را که به تعداد افراد هستند، یکجا کرده و بالا می‌اندازند. شیغی، چهار رو دارد که خر، اسب، چیک (چیکَه) و پوک (پوکَه) نامیده می‌شوند. طبق قاعدۀ بازی، اسب، چیک را می‌خورد، خر پوک را می‌خورد و پوک‌ها چیک را می‌زنند (جعفری، ۱۳۹۶).
در این بازی خوردن شیغی حریف وجود ندارد و فقط زدن معمول است. صاحب شیغی که مجاز به زدن است، نزدیک‌ترین شیغی را هدف قرار می‌دهد و آن را از دایره بیرون کرده و تصاحب می‌کند. کسی که بتواند در هر ضرب، یک شیغی را از دایره بیرون کند، حق دارد تا آخرین شیغی را بزند. ممکن است کسی با زدن شیغی شخص مقابل، شیغی خودش از دایره بیرون شود که در این‌صورت شیغی خودش به آن شخص واگذار می‌شود. اگر شخص نتواند شیغی حریف را از دایره بیرون کند، نوبت به رقیب می‌رسد و بازی به همین منوال ادامه می‌یابد (مهریار، ۱۳۹۰).
منابع: جعفری، علی. (۱۳۹۶)، مصاحبۀ حضوری زینب نوری با علی جعفری. مشهد. ۳ اسد ۱۳۹۶؛ مهریار، حیات‌الله. (۱۳۹۰). «بازی‌های بیرون از خانه»، وبلاگ یک نفس آینه. بازیابی ۵ اسد ۱۳۹۶.hayatullahmehryar.blogfa.com.
