کتاب، مجموعه شعر
مؤلف: نادر احمدی
جلد دوم، ویراست دوم
آخرین، نخستین مجموعه شعر امیر مروج است. این مجموعه را نشر واژه در سال ۱۳۹۵ ش در کابل منتشر کرده است، در ۸۴ صفحۀ رقعی با شمارگان ۱۰۰۰نسخه. امیر مروج اهل ولایت غور است و دوره‌های شعرآموزی را در حلقۀ ادبی دُرِ دری در مشهد گذرانده است.
او در کنار شعر «به طور جد هنر عکاسی را آموخته و جز عکاسی، تئاتر و ادبیات هم دل‌مشغولی جدی‌اش بوده است (محمدی، ۱۳۹۵، پیشگفتار: ۹)». تجربۀ شاعر در این هنرها باعث رشد و گسترش درونمایۀ بصری کارهای او در قلمرو شعر شده است.
مجموعه شعر آخرین با مقدمه‌ای از رضا محمدی، شاعر و پژوهشگر آغاز می‌شود.
مجموعه شعر آخرین راویتگر رنج‌ها، دردها، خواست‌ها و «دغدغه‌های فلسفی» (همان: ۱۳) نسل امروز جامعۀ افغانستان است که در دامن جنگ و فقدان امنیت و آرامش پرورش یافته و در نتیجه درگیر مرگ ناشی از خشونت جنگ، و یأسی تحمیل‌شده بر سرنوشت خویش هستند. تألم حاصل از عدم آرامش در این نسل، خود را در شعرهای این دفتر نشان می‌دهد. البته گاه‌گاهی شاعر تمایلات درونی‌ا‌ش را نسبت به زن و عشق به عنوان نمادهایی از زیبایی و زندگی برملا می‌کند.
به لحاظ زبان، شاعر با این که در وطن خود زندگی می‌کند، از گویشی استفاده می‌کند که در فضای مجازی (همان: ۹) رایج است و همین ویژگی شکل عامی به خلاقیت‌های زبانی این نسل، از جمله امیر مروج بخشیده است.
طراحی‌های این کتاب اعم از روی جلد و طرح‌های صفحات داخلی را هادی مروج انجام داده است. یکی از ویژگی‌های طراحی و صفحه‌آرایی این مجموعه نبود عنوان یا شماره برای شعرهاست. از همین رو تفکیک برخی از شعرها از همدیگر برای خوانندۀ عام دشوار است.
منبع: مروج، امیر. (۱۳۹۵). آخرین. کابل: واژه.
