تاجر، از مردم افشار کابل
مؤلف: علی‌مدد شریفی و حسن‌رضا فهیمی
جلد اول، ویراست دوم
ابراهیم برادرزادۀ زوار علی از طایفۀ اَفشار بود. او در تپه چهاردِه کابل سکونت داشت و زندگی‌اش را از راه تجارت گوسفند و فروش روغن حیوانی در بازار کابل تأمین می‌کرد. در سال ۱۳۱۲ق / ۱۸۹۴ م.
دادمحمد خان حاکم دای‌زنگی او را به جرم شرکت در جنگ هزاره‌جات در برابر عبدالرحمان خان، احضار کرد. سپس وی را به پرداخت ۲۰۰ رأس گوسفند، ۲ رأس مرکب و ۶٫۵ سیر روغن حیوانی محکوم کرد. افزون بر آن، تمام اموال، خانۀ مسکونی و ملک او را مصادره کرد. حتی اموالی را که از مردم طلب داشت نیز به دست آورده و به خزانۀ حکومت سپرد. سپس طبق دستور امیر عبدالرحمان، خواهر او از باب برده و کنیز (ملک یمین) به نظرمحمد فرزند آدینه بدخشانی که از غلامان دربار بود، بخشیده شد (کاتب، ۱۳۹۳، ج ۳، ب ۲: ۴۲۰ و ۴۲۱). در این زمینه اطلاعات بیشتری در منابع تاریخی درج نشده است.
منبع: کاتب، فیض‌محمد. (۱۳۹۳). سراج‌التواریخ. جلد ۳. بخش ۲. تهران: عرفان.
){kind=link}