شاعر
مؤلف: محسن شریفی
جلد اول، ویراست دوم
سید مجتبی الفت، فرزند میر مرتضی کابلی از نوادگان میر واعظ مشهور است و در سال ۱۲۲۴ ق / ۱۸۰۹ م در کابل به دنیا آمد. تحصیلات را نزد پدرش آغاز کرد و سپس نزد عالمان مشهور زادگاهش کسب علم کرد. او در سال ۱۲۹۷ ق / ۱۸۸۰ م به عراق مسافرت کرد؛ اما ظاهراً موفق به تحصیل در حوزۀ علمیۀ آن کشور نشد (ناصری، ۱۳۹۰، ج ۱: ۱۶۳).
الفت در شاعری مهارت داشت و اشعار فراوانی در قالب‌های غزل، مثنوی، رباعی، مخمس و… از او باقی مانده است. او دیوان کاملی داشت که یک نسخه از آن نزد سردار عزیزالله خان قتیل وجود داشت. او تمایل خاصی به ولی طواف (شاعر فارسی‌سرای متولد ۱۱۶۸ ق / ۱۷۵۵ م) داشت و بعضی از غزل‌های او را مخمس کرده است. غزل را نیز بیشتر به سبک و شیوۀ بیدل می‌سرود (دایرةالمعارف آریانا، ۱۳۳۵، ج ۳: ۵۸۹).
الفت کابلی در ۷۶ سالگی از دنیا رفت. برخی منابع، سال وفات او را ۱۲۹۸ ش / ۱۸۸۱ م و برخی هم ۱۳۰۰ ش / ۱۸۸۳ م نوشته‌اند (همان).
منابع: دائرة‌المعارف آریانا. (۱۳۳۵). جلد ۳. کابل: انجمن آریانا دائرة‌المعارف افغانستان؛ ناصری داوودی، عبدالمجید. (۱۳۹۰). مشاهیر تشیع در افغانستان. جلد ۱. قم: مرکز بین‌المللی ترجمه و نشر المصطفی.
){kind=link}