شاعر و فعال فرهنگی
مؤلف: محمدحسین فیاض
جلد اول، ویراست دوم
عبدالله اکبری فرزند سخی‌داد اکبری در سال ۱۳۵۲ ش در قریۀ تَبقُوسْ از توابع ولسوالی جاغوری ولایت غزنی به دنیا آمد. پدرش در سال ۱۳۶۴ ش در جنگ با قوای دولتی در منطقۀ لومان جاغوری کشته شد. اکبری تحصیلات ابتدایی را در قریۀ خود سپری کرد و درس دینی را در مقطع سطح رها کرده به کارهای آموزشی و سیاسی رو آورد.
او در دهۀ شصت و هفتاد شمسی با سازمان نصر افغانستان و حزب وحدت اسلامی افغانستان و فرماندهان آن از جمله ابوذر غزنوی در منطقه همکاری داشته است. اکبری در سال ۱۳۷۵ ش مسئولیت امور دینی قریۀ لَخْشَک در منطقۀ حیدر جاغوری را به عهده داشت و در همان زمان، یک باب مکتب ابتدائیه را در آن قریه تأسیس کرد و خود به کویتۀ پاکستان رفت و تا سال ۱۳۷۷ ش در مکاتب مربوط به مهاجرین افغانستان در این شهر معلم بود. از سال ۱۳۷۹ ش در مدرسۀ علوم دینی «ابوالفضل» در قریۀ تبقوس به تدریس پرداخت و در آخر همان سال به انگلستان پناهنده شد (اکبری، ۱۳۹۶).
از اکبری، در نشریات مختلف و سایت‌های افغانستان مقالاتی نشر شده است. او از سال ۱۳۸۰ش به بعد به عنوان مسئول بخش فرهنگی «انجمن افغان‌های مقیم لندن»، عضو مؤسس «شورای جهانی هزاره»، عضو مؤسس شورای هزاره‌های بریتانیا، سردبیر گاهنامۀ روشن در لندن و عضو هیئت تحریر ماهنامۀ محبت در بریتانیا فعالیت کرده است (همان).
عبدالله اکبری در سال ۱۳۹۱ ش به کابل برگشت و از سوی اعضای «بنیاد تاریخ شفاهی افغانستان» مسئول این بنیاد شد و به کار آغاز کرد. در این بنیاد، مسئولیت کار روی آثار ابوذر غزنوی و نشر آن‌ها نیز به عهدۀ اوست. او در سال ۱۳۹۶ ش در رشتۀ علوم سیاسی از دانشگاه ابن‌سینا در کابل، در مقطع لیسانس فارغ‌التحصیل شد. از وی مجموعۀ شعری با نام نعمت اندوه در سال ۱۳۹۴ ش در کابل چاپ شده است (همان).
منبع: اکبری، عبدالله. (۱۳۹۶). مصاحبۀ اینترنتی محمدحسین فیاض با عبدالله اکبری. ۱۰ حوت ۱۳۹۶.
){kind=link}