شاعر و مستندساز
مؤلف: نادر احمدی
جلد اول، ویراست دوم
محمدتقی اکبری متخلص به «سراج»، فرزند عوض‌علی، متولد سال ۱۳۵۲ ش / ۱۹۷۳ م در ولایت دای‌کندی است. در کودکی همراه خانواده به ایران رفت و در شهر قم ساکن شد (مظفری، ۱۳۹۳: ۴۶۹).
پس از گذراندن دورۀ دبیرستان به فراگیری علوم دینی در شهر قم پرداخت. اکبری در جوانی به شعر روی آورد و در شهر قم با مراکز فرهنگی و ادبی اعم از مهاجر و میزبان ارتباط داشت. از جمله در کنار محمدشریف سعیدی و حسین رهیاب در جریدۀ ادبی گلبانگ نویسندۀ همکار بود. او در سال ۱۳۷۶ ش دورۀ جامع فیلم‌سازی را در باغ فردوس تهران گذراند اما به همین بسنده نکرد و مدتی به کابل رفت و مطالعاتی را در حوزۀ فیلم و سینما دنبال کرد (همان).
اکبری در شعر بیشتر به قالب غزل گرایش دارد. در غزل‌هایش ظرافت و باریک‌بینی‌های خاص و دایرۀ واژگانی گسترده دارد (همان). او در شعر به دردها و رنج‌های انسان مهاجر یا انسان درگیر با مصیبت جنگ می‌پردازد. شعرهایی که از او در جُنگ‌ها و مجموعه‌های گروهی از قبیل شعر مقاومت افغانستان دفتر دوم، درختان تبعیدی و غیره منتشر شده است، حکایت از غزل‌سرایی او دارد. اما زمانه و وضعیت زندگی او را به طنزگویی در شعر نیز وا داشت. او از معدود شاعران افغانستان است که در زمینۀ طنز هم کارهای جدی دارد (قاسمی، ۱۳۹۲: ۲۱).
او در ادبیات مهاجرت از نسل دوم به شمار می‌رود. نسل دوم شعر مهاجرت به آن دسته از شاعرانی اطلاق می شود که از دوران کودکی به ایران آمده‌اند، به آموزش و پرورش دست یافته و به شعر روی آورده‌اند. اما در سینما و فیلم‌سازی، نسل اول فیلم‌سازان مهاجر کسانی بودند که در سال ۱۳۷۶ ش در مرکز فیلم‌سازی باغ فردوس سینما را فرا گرفتند.
اکبری در سال ۱۳۸۹ ش به استرالیا مهاجرت کرد (مظفری، ۱۳۹۳: ۴۶۹). از محمدتقی اکبری تا آخر حمل ۱۳۹۷ ش انتشارات نیستان یک مجموعه شعر منتشر کرده است: گزیده ادبیات معاصر، شمارۀ ۱۳۲.
منابع: قاسمی، سید ضیا و مؤدب، علی‌محمد (۱۳۹۲). درختان تبعیدی. تهران: نیستان؛ مظفری، سید ابوطالب. (۱۳۹۳). پایتخت پری‌ها (شعر معاصر افغانستان). تهران: انجمن شاعران ایران.
){kind=link}