فعال سیاسی
مؤلف: محسن شریفی
جلد اول، ویراست دوم
محمدنور اکبری، که قبلاً به محمدنور فطرت شهرت داشت، فرزند محمداکبر خان کورگه، از تیرۀ دُودَه از شاخه‌های طایفۀ سارُو (سارْدان) در ماه قوس ۱۳۴۲ ش / ۱۹۶۳ م در قریۀ کَرْسْکُورْگَه ولسوالی خِدیر ولایت دای‌کندی به دنیا آمد (اکبری، ۱۳۹۶).
پس از پایان تحصیلات ابتدایی، تحصیلات ثانوی را در سال ۱۳۵۵ ش در لیسۀ خِدیر به پایان رساند. او در ۱۳۵۷ ش منشی و مدیر کمیتۀ سازمان جوانان حکومت دموکراتیک خلق در دای‌کندی بود. اکبری بعد از سقوط حکومت‌های محلی هزاره‌جات به کابل رفت و احتمالاً در ۱۳۵۸ وارد پولی‌تخنیک شده باشد. او از سال ۱۳۶۰ ش تا سقوط شورای انقلابی اتفاق اسلامی افغانستان، قومندان برجستۀ شورای اتفاق بود و در اکثر درگیری‌های دای‌کندی، سهم فعال نظامی داشت (بیانی، ۱۳۹۸). سپس برای ادامۀ تحصیل به هند رفت و در سال ۱۳۷۴ ش لیسانس خود را در رشتۀ علوم سیاسی از جامعة ملیة اسلامیه دهلی نو گرفت. همچنین او در سال ۱۳۷۶ ش مدرک ماستری خود را در رشتۀ ادبیات فارسی از همین دانشگاه گرفت (خبرگزاری پژواک، ۱۳۹۶) او علاوه بر فارسی، به زبان‌های انگلیسی و اردو مسلط است (صفحۀ فیسبوک نمایندگان پارلمان ولایت دای‌کندی، ۲۰۱۴).
اکبری از سال ۱۳۶۳ تا ۱۳۷۱ ش به حیث کارمند سیاسی در ارگان‌های قوای مسلح ایفای وظیفه کرد. در دوران تحصیل در هند، سه دوره ریاست اتحادیۀ محصلین افغان را در هند به عهده داشت. از سال ۱۳۷۳ ش تا ۱۳۸۱ ش، مدیر مسئول جریدۀ تفاهم بود که به زبان فارسی، پشتو و انگلیسی نشر می‌شد. همچنین عضو هیئت تحریریۀ نشریۀ فارسی‌زبانِ «بنیاد منتشرۀ دهلی» بود و مقالات و ترجمه‌های زیادی هم از او در نشریات آن روز افغان‌های هند چون جریدۀ میزان (ارگان نشراتی سفارت افغانستان در هند) نشر شده است (اکبری، ۱۳۹۶).
اکبری از سال ۱۳۷۷ تا ۱۳۸۱ ش به حیث سکرتر اول سفارت افغانستان در دهلی نو ایفای وظیفه کرد. از ۱۳۸۱ ش تا اواخر سال ۱۳۸۳ ش به حیث شارژدافیر و مستشار وزیرمختار سفارت افغانستان در توکیوی جاپان کار کرد (خبرگزاری پژواک، ۱۳۹۶). همچنین از سال ۱۳۸۳ تا ۱۳۸۴ ش معاون ریاست تشریفات وزارت خارجه بود (اکبری، ۱۳۹۶).
اکبری در دورۀ پانزدهم ولسی‌جرگه، به حیث وکیل مردم ولایت دای‌کندی وارد پارلمان شد. همچنین در دورۀ شانزدهم ولسی‌جرگه با بیشترین رأی از این ولایت به پارلمان راه یافت. او در دو دورۀ حضورش در پارلمان، عضو کمیسیون امور بین‌الملل ولسی‌جرگه بود و چند سال متوالی به حیث معاون آن کمیسیون کار کرد. همچنین ریاست گروه پارلمانی «اعتماد» و معاونت گروپ پارلمانی «خط سوم» را برای چند سال متوالی به عهده داشت (اکبری، ۱۳۹۶؛ موجانی، صدقی، راهدار، حسین‌زاده، علیزاده، ارغون چینار و یارقین، ۱۳۹۴: ۴۶۲).
او در میزان ۱۳۹۲ ش در انتخابات ریاست جمهوری به حیث معاون دوم تیم عبدالقیوم کرزی نامزد شد و از پارلمان استعفا داد (خبرگزاری بین‌المللی شفقنا افغانستان، ۱۳۹۲) از این سال به بعد، وظیفۀ دولتی نداشته و مشغول کارهای سیاسی‌ای مثل معاونت حزب انسجام ملی و عضویت در شورای رهبری حراست و ثبات است (اکبری، ۱۳۹۶).
اکبری در مدت حضور در پارلمان، به حیث دیپلمات سابق و عضو و معاون کمیسیون امور بین‌الملل ولسی‌جرگه، سفرهای کاریِ زیادی به کشورهای مختلف جهان داشته است (همان).
منابع: اکبری، محمدنور. (۱۳۹۶). مصاحبۀ اینترنتی محسن شریفی با محمدنور اکبری. ۹ اسد ۱۳۹۶؛ بیانی، عزیزالله. (۱۳۹۸). مصاحبۀ حضوری زینب نوری با عزیزالله بیانی. ۳۰ سرطان ۱۳۹۸؛ خبرگزاری بین‌المللی شفقنا افغانستان. (۱۳۹۲). «چهارمین بخش از معرفی معاونین نامزدهای انتخابات افغانستان». بازیابی ۹ اسد ۱۳۹۶. www.shafaqna.com؛خبرگزاری پژواک. (۱۳۹۶). «زندگی‌نامۀ اعضای ولسی‌جرگه از ولایت دای‌کندی». بازیابی ۹ اسد ۱۳۹۶. www.pajhwok.com؛صفحه فیسبوک کاندیدای پارلمانی ۱۳۹۴ ولایت دای‌کندی. (۱۳۹۴). «لیست کاندیدای احتمالی پارلمانی از ولایت دای‌کندی در انتخابات». بازیابی ۹ اسد ۱۳۹۶. موجانی، سیدعلی. صدقی، سولماز. راهدار، سیدحمید. حسین‌زاده، بصیراحمد. علیزاده، حسین‌علی. ارغون چینار، علی و یارقین، محمدحلیم. (۱۳۹۴). فرهنگ شخصیت‌های معاصر افغانستان. قم: عظام.
){kind=link}