ائتلافی از گروه‌های همسو و شیعه
مؤلف: علی جعفری
جلد اول، ویراست دوم
در ماه حوت 1363 ش /1984 م ائتلافی بین چهار حزب شیعی مستقر در ایران به وجود آمد که به نام «ائتلاف چهارگانه» یا «سازمان‌های مؤتلفه» شهرت یافت. این چهار گروه که خود را در برابر شورای انقلابی اتفاق اسلامی و حرکت اسلامی افغانستان همسو می‌پنداشتند، عبارت بودند از سازمان نصر افغانستان، پاسداران جهاد اسلامی افغانستان، جبهۀ متحد انقلاب اسلامی افغانستان و نهضت اسلامی افغانستان (مصباح‌زاده، 1392: 311؛ بختیاری، 1385: 207). در آن وضعیت، این اقدام گامی برای هماهنگی احزاب شیعه تلقی می‌شد.
این ائتلاف تقریباً یک سال دوام کرد، ولی بالاخره بدون دستاورد چندانی عمرش به پایان رسید. به عقیدۀ برخی، این ائتلاف جلسات متعددی برگزار کرد اما اقدامات عملی آن به صدور یک رشته بیانیه و اعلامیه محدود ماند (دولت‌آبادی، 1387: 83 تا 85؛ عرفانی، 1372: 29 و 30؛ بینش، 1390: 170). خبر ائتلاف این گروه‌ها از طریق برخی خبرگزاری‌های بین‌المللی و همچنین رسانه‌های خبری ایران منتشر شد و این امر عکس‌العمل‌های منفی مبنی بر دخالت ایران در امور افغانستان، از سوی اتحاد جماهیر شوروی و غربی‌ها را به دنبال داشت (حبل‌الله،1362: 16).
منابع: بختیاری. محمدعزیز. (1385). شیعیان افغانستان. قم. شیعه‌شناسی؛ بینش، محمدوحید و دیگران. (1390). شیعیان افغانستان؛ روابط، جایگاه، جریان‌ها و احزاب. چاپ اول. تهران: مؤسسۀ مطالعات اندیشه‌سازان نور؛ حبل‌الله. (۱۳۶۲). «ائتلاف چهار گروه اسلامی و پیامدهای آن». ماهنامۀ ارگان نشراتی سید جمال الدین حسینی. سال اول، شمارۀ 8 و 9 دلو و حوت ۱۳۶۲؛ دولت‌آبادی، بصیراحمد. (1387). شناسنامۀ افغانستان. چاپ چهارم. تهران: عرفان؛ عرفانی، قربان‌علی. (1372). حزب وحدت اسلامی افغانستان از کنگره تاکنگره. قم: سراج؛ مصباح‌زاده، سید محمدباقر. (1392). شیعیان افغانستان؛ گروه‌ها و گرفتاری‌ها. کابل: سعید.
