از غذاهای محلی مؤلف: محمدحسین فیاض جلد اول، ویراست دوم آو قروت یکی از لبنیات و نوعی دوغ است که از قروت به دست میآید. قُروت را نرم میسایند و در آب تر میکنند تا شبیه دوغ شود. آو قُروت از ج... ادامه متن
بازی با کودکان مؤلف: صدیقه هاشمی جلد اول، ویراست دوم در بازی اَپّو یا آپو، بر روی زمین دایرهای به قطر حدود نیم متر یا کمتر کشیده میشود. در نقطۀ مرکزی آن، شیئی با ارزش از نظر کودکان مثل تشل... ادامه متن
(رک: مدخل لیتی /Lēti/ نوعی غذا در هزارهجات). ادامه متن
نوعی رقص مؤلف: صدیقه هاشمی جلد اول، ویراست دوم اتن، نوعی رقص است که در میان باشندگان ولایات پکتیا، خوست، قندهار، زابل، غزنی و میدان وردک رایج است. طرز اجرای آن به این صورت است که گروهی از مر... ادامه متن
از غذاهای محلی مؤلف: محمدحسین فیاض جلد اول، ویراست دوم اریو، آرِیو یا آراو، مخفف «آرد» و «آو» (آب) است. در بخشی از مالستان، آریو، نام کلی برای غذاهایی است که از این خانواده به شمار میروند و... ادامه متن
از غذاهای محلی مؤلف: محمدحسین فیاض جلد اول، ویراست دوم آرد بریو از غذاهای رایج در هزارهجات است. غالباً در بیشتر مناطق با این نام یاد میشود. در ولسوالی میرامورِ ولایت دایکندی به آردبریو، آ... ادامه متن
رسم، از آیینهای تولّد مؤلف: صدیقه هاشمی و زهرا حسینزاده جلد اول، ویراست دوم اذان گفتن یا آذو دادن در گوش نوزاد از جمله رسومی است که هنگام به دنیا آمدن نوزاد انجام میشود (پولادی، ۱۳۸۷: ۴۸۳... ادامه متن
بازی محلی مؤلف: صدیقه هاشمی جلد اول، ویراست دوم این بازی در میان کودکان و نوجوانان عمومیت دارد و ابزار آن یک چوب ضخیم، محکم و بلند بهطول حدود پنج متر است که بتواند وزن چهار تا شش نفر را تحم... ادامه متن
غذای محلی مؤلف: سید اسحاق شجاعی جلد اول، ویراست دوم اشکنه، غذایی رایج در بسیاری از مناطق کشور است. پیوه یا پیاوه، تافه، خَرتُورُ، چیشم مار و آوتَزَک از نامهای دیگر این غذاست. سه نام اخیر در... ادامه متن